Jak polskie instytucje kultury radzą sobie w czasie pandemii?

Jak polskie instytucje kultury radzą sobie w czasie pandemii? Zapytaliśmy o to ich pracowników i pracownice. W wydanym przez Fundacje Centrum Cyfrowe raporcie „Kultura w pandemii”. Doświadczenie polskich instytucji kultury” sprawdzamy, jakie zmiany w funkcjonowaniu instytucji kultury w Polsce – zarówno w organizacji pracy, jak i ofercie dla publiczności – spowodowała pandemia COVID-19.

Obserwując strategie radzenia sobie z wyzwaniami globalnej pandemii przez polskie instytucje kultury, postanowiliśmy przyjrzeć się bliżej doświadczeniu ich pracowników i pracowniczek. W raporcie „Kultura w pandemii” przedstawiamy wyniki badań prowadzonych jesienią i zimą 2020/2021, w których staraliśmy się zrozumieć, jakie zmiany w funkcjonowaniu instytucji kultury w Polsce – zarówno w organizacji pracy, jak i ofercie dla publiczności – spowodowała pandemia COVID-19.

Stawiamy również pytania o to, z czego wynikają wyzwania związane z działalnością online i pracą zdalną, z którymi mierzą się pracownice i pracownicy instytucji kultury. Jesteśmy bowiem przekonani, że nowe sposoby działania i praktyki wypracowane w czasie pandemii mogą zostać z nami na dłużej.

Z czego wynikają wyzwania związane z działalnością online i pracą zdalną w instytucjach kultury?

Publikacja raportu była okazją do zorganizowania dyskusji na temat wyzwań, z którymi mierzą się instytucje kultury w czasie pandemii. W naszej dyskusji wzięli udział:

• Rafał Wiśniewski – dyrektor Narodowego Centrum Kultury
• Olga Wysocka – dyrektorka Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki
• Aleksandra Szymańska – dyrektorka Instytutu Kultury Miejskiej w Gdańsku
• Maria Wierzbicka i Anna Buchner – realizatorki badania Kultura w pandemii
• Natalia Cetera – specjalistka Pracowni Otwierania Kultury w Fundacji Centrum Cyfrowe i koordynatorka badania
• Aleksandra Janus – dyrektorka Fundacji Centrum Cyfrowe

Wnioski z raportu „Kultura w pandemii”

• Pracownice i pracownicy instytucji kultury rzadko korzystają z narzędzi do zarządzania zadaniami i prowadzenia projektów, a pandemia dla nielicznych była okazją do tego, by się z nimi zapoznać.
  
• W większości przypadków organizacja pracy zdalnej polegała na przeniesieniu kultury pracy stacjonarnej (często opartej o spotkania i rozmowy) do sieci, posiłkując się przede wszystkim narzędziami do telekonferencji.
  
• Potrzebne są szkolenia dla kadry każdego szczebla, które mogłyby wspierać instytucje w bardziej systemowej zmianie kultury pracy, aby instytucje mogły działać w modelu hybrydowym także wówczas, gdy pandemia przestanie wymuszać taką konieczność.
  
• Jak się okazuje pracownicy instytucji kultury nie zawsze wiedzą, kim jest odbiorca ich treści i jakie są jego potrzeby i oczekiwania. To znacznie utrudniało przygotowywanie oferty online.